جشنواره یا جنگ شادی؟ روایت ضعف در مدیریت و نبود تخصص

مسعود احمدی از اسلامشهر دیلی نوشت: جشنواره «بچه‌های ایران» که با عنوان بزرگ‌ترین جشنواره سینمایی کودکان و نوجوانان معرفی شد، بیشتر به یک جنگ شادی شبیه بود تا یک رویداد حرفه‌ای فرهنگی. نبود تخصص، ضعف در اطلاع‌رسانی، و عدم پاسخگویی شفاف از سوی سازمان فرهنگی شهرداری اسلامشهر، پرسش‌های بسیاری را درباره نحوه هزینه‌کرد و خروجی‌های واقعی این جشنواره به وجود آورده است. آیا زمان آن نرسیده که این سازمان با به‌کارگیری متخصصان، مسیر حرفه‌ای‌تری برای فعالیت‌های فرهنگی خود ترسیم کند؟

پرسش های منتج از سازمان فرهنگی شهرداری اسلامشهر پیرامون عملکرد جشنواره بچه های ایران….

در ارایه اخبار مربوط به جشنواره «بچه های ایران» در پارت سوم به قدری نازل و محدود؛ اطلاع رسانی کردید که نگارنده حیرت کرده؛ قدرت اطلاع رسانی جشنواره؛ آیا همین اندازه باید باشد؟؟؟ سرچشمه این ضعف؛ منطق مالی و بودجه‌ای دارد یا عدم واسپاری کار به نیروی متخصص؟؟؟

برگزار کنندگان جشنواره «بچه های ایرانی» و در راس آن اداره فرهنگی شهرداری اسلامشهر؛ آیا خودشان را ملزم به پاسخگویی مالی این جشنواره و دستاورد های واقعی آن می‌دانند؟؟

وقتی در تیتر، بزرگترین جشنواره سینمایی کودکان نوجوانان قید می‌شود و اگر واقعا مدعی این موضوع باشیم؛ قطعا هزینه برگزاری این جشنواره به طور مثال ۱۰ میلیون تومان نیست و اعداد بزرگ تر و درشت تری باید لحاظ شده باشد؛ سازمان فرهنگی شهرداری اسلامشهر می تواند در بدعتی تازه از هزینه کرد این جشنواره؛ نتایج و خروجی این جشنواره توضیحات خودش را مبسوط و جامع ارایه دهد… چرا که حدس و گمان های زیادی پیرامون صرف هزینه هنگفت برای برگزاری این جشنواره می شود که رسانه ما قادر به تایید آن نیست؛ پس چه بهتر مدیر سازمان فرهنگی شهرداری اسلامشهر؛ خودش میدان بیایید و توضیح دهد چه کردیم و چه بدست آوردیم؟

فرایند برگزاری جشنواره؛ اوستای خودش را می خواهد؛ صدر تا ذیل برگزاری یک فستیوال سینمایی؛ کاملا مشخص است؛ چیزی که میبینیم سنخیتی با نام «جشنواره» ندارد و نسبتی هم به کلید واژه «بزرگترین» ندارد؛ عادت زیاد به بزرگنمایی؛ شاید خصلت همه ما ایرانیان باشد ؛ جشنواره بخش های مختلفی دارد و بخش های فراخوان؛ طراحی پوستر؛ هیات داوران؛ نمایش سانس ها؛ برگزاری ورک شاپ ها؛ حضور چهره های شناخته شده در مقر برگزاری جشنواره و…. را شامل می شود؛ که جشنواره بچه های ایران فاقد گزاره های این چنینی بوده و بیشتر به فضای «جنگ شادی» نزدیکتر بوده تا اسم بامسما «جشنواره»…

وجود افراد متخصص لازمه توسعه هر فرایندی است؛ جشنواره چهلم فیلم فجر در اسلامشهر را به خاطر بیاورید از محمد کارت و سامان سالور تا محمد حسین مهدویان و حمید قربانی به اسلامشهر آمدند تا فرکانس شهروندان اسلامشهر از دیدن آثار سینمایی خودشان را از نزدیک دریافت کنند؛ کار فرهنگی و هنری و رسانه‌ای؛ مجریان و متخصصان خودش را می خواهد؛ بهتر است سازمان فرهنگی شهرداری اسلامشهر توضیح دهد چرا به سمت دعوت هنرمندان شاخص در حوزه کودک و نوجوان نرفت؟ در اولویت شأن نبوده؟ امکان ارتباطی نداشتند؟ یا اصلا شناخت کافی و تکمیلی از هنرمندان سینمای کودک و نوجوان نداشتند که بخواهند سفارش کار یا ترتیب اثر دهند؟

علت عدم به کارگیری نیروی متخصص توسط سازمان فرهنگی در جشنواره موسوم به بچه های ایران چه بود؟ با ما تماس می گرفتید سابقه ما در این حیطه روشن است؛ اصلا هم دنبال کارت هدیه میلیونی و شام اعیانی نیستیم؛ به خاطر شهرمان و شهروندان صادقانه و به دور از انگیزه مالی کمک تان می کردیم؛ باید بپذیرید که حضور چهره متخصص و کاربلد؛ سطح برگزاری این جشنواره را به گونه‌ای ارتقا می‌داد که تمام شهروندان اسلامشهر و رده سنی مورد هدف را درگیر خود بکند…

در خبرها یک سری داده مشخص از سازمان فرهنگی اسلامشهر پیرامون مخاطبان جشنواره «بچه های ایران ۳» ارایه شده که قطعا براساس یک جامعه آماری این گزارش ها اعلام می شود؛ ولی سازمان فرهنگی شهرداری اسلامشهر؛ می تواند مستندات خودش پیرامون این سیل جمعیتی چند ده هزاری نفری که اذعان می‌کند را با پرسش خبرنگاران تکمیل کند
…تحلیل و آنالیز این جشنواره بر عهده رسانه هاست؛ پس چه بهتر که مصادیق بهتری در اختیار خبرنگاران باشد..

توصیه آخر؛ برگزاری جشنواره و یک رویداد مسیله بالماسکه گونه‌ای نیست که بتوانیم به راحتی اعلام کنیم و از کنارش عبور کنیم؛ برگزاری جشنواره به قدری جزییات و مباحث مختلف دارد که در مرکز پایتخت هم ارگان ها و تشکل ها قادر به برگزاری یک جشنواره استاندارد نیستند و پر از سوتی و گاف های مدیریتی و اجرایی هستند؛ اینجا در اسلامشهر هم ما انتظار ویژه و خاصی نداریم ولی خب رعایت برخی از سادگی ها؛ رنگ و لعاب حرفه ای تر و کارشناسی شده تری به این جشنواره می داد.